วิ่งวัว ประเพณี หรือ ทารุณกรรม

Wild animals never kill for sport.Man is the only one to whomthe torture and death of his fellow creaturesis amusing in itself.-- Froude
สัตว์ป่าไม่เคยฆ่าเพื่อการกีฬามีเพียงมนุษย์เท่านั้นที่หาความสนุกจากการทรมานและฆ่าเพื่อนร่วมโลกด้วยกัน

'สู้วัว-วิ่งวัว'กีฬา, ประเพณีหรือ ความป่าเถื่อนของอนารยชนในโลกยุคศตวรรษที่ ๒๑ ?

เบื้องหลังกีฬาสู้วัวอันยิ่งใหญ่และเทศกาลวิ่งวัวอันเลื่องชื่อของเสปน

ในช่วงเดือนกรกฎาคมของทุกปีมีเทศกาลวิ่งวัวที่โด่งดังของเมือง Pamplona ในภาคเหนือของสเปนปรากฏให้เห็นบ่อย ๆ ทางภาพข่าวทางโทรทัศน์ฝูงวัวดุที่วิ่งไปตามถนน ไล่ขวิดเหล่าคนกล้าบ้าบิ่นที่วิ่งนำไปข้างหน้าอย่างท้าทายบางครั้งคนก็ถูกขวิดกระเด็น บางครั้งวัวก็ชนกำแพงล้มลุกคลุกคลานเป็นที่น่าตื่นเต้นสนุกสนานยิ่งนัก
เรามักได้ยินชื่อสมญาของประเทศสเปนว่าเป็นดินแดนของ "กระทิงดุ"หรือแม้แต่ใช้เรียกชื่อทีมฟุตบอลตามข่าวกีฬาแต่แท้จริงแล้ว วัวที่วิ่งไล่ผู้คนไปตามถนนหรือวัวที่พุ่งเข้าขวิดมาตาดอร์อย่างน่าหวาดเสียวในสนามสู้วัวนั้นเป็นวัวที่ดุร้าย ก้าวร้าว ร้ายกาจ จริงหรือ?
กีฬาสู้วัว ดูจะเป็นภาพที่ติดตาฝังใจเป็นวัฒนธรรมอันยิ่งใหญ่เกรียงไกรเร้าระทึกใจด้วยเสียงโห่ร้องอันกึกก้องของผู้คนบนอัฒจันทร์เป็นเสมือนสัญลักษณ์ของสเปนจนมักจะถูกนำมาใช้ประกอบในฉากภาพยนตร์อยู่เสมอ
ประเพณีแห่งความโหดร้าย
สัตว์น่าทึ่งผู้วิ่งไถลเปะปะไปตามท้องถนนของเมืองแปมโปลน่า (Pamplona) ในภาคเหนือของสเปน ในเทศกาล "วิ่งวัว" ประจำปีนั้น จุดหมายปลายทางของมันจะไปโผล่ที่สนามสู้วัวซึ่งท้ายสุดแล้วก็จะถูกสังหารอย่างป่าเถื่อนภายใต้สิ่งที่เรียกว่า"ประเพณี" ซึ่งว่าที่จริงการทรมานและฆ่าสัตว์ที่ไม่มีทางปกป้องตัวเองนั้น ไม่สมควรที่จะนำมาเชิดชูว่าเป็นประเพณีการเฉลิมฉลองเลย ผู้คนมักพยายามอ้างเอาคำว่าประเพณีมาปิดบังหลายสิ่งที่น่าสยดสยอง เช่นการใช้แรงงานเด็กหรือการมีทาส กระนั้นคำว่า "ประเพณี" ก็ไม่ได้ทำให้สิ่งเหล่านั้นกลายเป็นสิ่งถูกต้องชอบธรรมขึ้นมาแต่อย่างไร การสู้วัวกระทิงนั้นเป็นกีฬาอันเหี้ยมโหดที่ควรจะพับเก็บไว้ในบันทึกประวัติศาสตร์เสียแต่นานมาแล้ว ไม่ว่าความเป็นมาของมันจะเป็นเช่นไรก็ตาม การสู้วัวกระทิงนั้นประกอบไปด้วย การทรมาน การทำร้าย และสังหารสัตว์เพียงเพื่อความสนุกบันเทิงใจเท่านั้นเอง

ประเพณีวิ่งวัว

พวกวัวเหล่านี้ถูกขุนเลี้ยงให้โตมาในท้องทุ่ง ไม่คุ้นเคยกับเสียงโห่ร้องอึกทึกหรือถูกห้อมล้อมด้วยฝูงคนจำนวนมาก มันจะถูกนำมาขังเตรียมไว้ในคอกที่มืดและแออัด เมื่อถูกช็อกด้วยไฟฟ้าเพื่อบังคับให้วิ่งเตลิดออกสู่ท้องถนนอย่างไม่รู้อิโหน่อิเหน่ มันจะตาพร่าไปชั่วขณะด้วยแสงจ้าของดวงอาทิตย์ จากนั้นจะถูกโห่ร้องและทุบตีด้วยม้วนหนังสือพิมพ์จากพวกนักวิ่งให้ตกใจกลัว พวกวัวจะถูกบังคับให้วิ่งไปตามเส้นทางต่าง ๆ ที่ปูด้วยหินลื่น ๆและมีหัวโค้งที่หักมุมค่อนข้างแคบ ทำให้มันขาสะดุดหรือไถลไปชนกำแพง บางครั้งกระดูกหักหรือได้รับบาดเจ็บในขณะผู้คนพากันเฮฮาวิ่งนำหน้าเพื่อโอ้อวดความกล้าและความสนุกสนานสะใจ วัวทั้งหมดที่ลื่นไถลล้มลุกคลุกคลานไปตามถนนในเมืองแพมโพลน่าเหล่านี้ท้ายที่สุดก็จะไปโผล่ที่สนามสู้วัวอันนองเลือดและพบความตายอันน่าสยดสยอง

Parfum

Parfum

Un parfum est une odeur ou plus souvent une composition odorante plus ou moins persistante naturellement émise par une plante, un animal, un champignon, un environnement.Dans la nature, les parfums sont souvent des messages chimiques et biochimiques, et notamment des phéromones ou phytohormones.
Il peut aussi s'agir de l'émanation d'une substance naturelle (un extrait de fleur par exemple) ou créée ou recréée à partir de différents arômes, solvants et fixatifs destinés à un usage cosmétique ou à parfumer des objets, des animaux ou l'air intérieur. Il est alors généralement fabriqué à partir d'essences végétales et/ou de molécules synthétiques. L’usage de parfums par l'Homme est très ancien, remontant à la plus haute Antiquité.
La notion de parfum désigne aujourd'hui le plus souvent une composition olfactive particulière, fortement concentrée, proposée conditionnée et à forte concentration olfactive par différentes marques de parfums (Guerlain, Chanel, Estée Lauder…) : on dit aussi extrait. La personne qui crée un parfum est appelée parfumeur, ou plus familèrement nez et cette activité est la parfumerie.Dans ce domaine (parfumerie/cosmétique), par abus de langage, « parfum » est aussi utilisé aujourd’hui pour désigner une eau de toilette, une eau de parfum ou une eau de Cologne

Historique du parfum utilisé par l'Homme

De nombreuses tablettes cunéiformes nous montrent que l’usage et le commerce du parfum étaient connus dès les Sumériens. Tous les peuples antiques en ont fait une grosse consommation, notamment les Égyptiens (Alexandrie possédait d’importantes fabriques). Même s’il a eu aussi un usage profane, il était surtout utilisé lors de pratiques religieuses (offrandes aux dieux, embaumement des corps). Les techniques de production étaient rudimentaires, et le resteront jusqu’à la fin du Moyen Âge : les produits étaient broyés, pilés, bouillis, imprégnés de matières grasses, et on utilisait surtout des écorces, des résines, des racines ou des matières animales servant de base (ex : musc) ou de fixateurs. Un des parfums les plus utilisés a été l’encens, produit d’abord à Oman, et qui a largement contribué à la création des royaumes d’Arabie. À titre d’exemple, l’encens est cité 118 fois dans la Bible, dont 113 dans l’Ancien Testament. Sont également cités à diverses reprises le cinnamome, l’acanthe, la myrrhe, le nard, l’aloès, le safran ou le roseau odorant

Le commerce du parfum a également fait la prospérité des villes phéniciennes et grecques. C’est le cas notamment de Chypre, où de nouveaux parfums ont été mis à la mode, utilisant les fleurs (rose, iris, lys, jasmin), ou encore de Corinthe, qui passe pour la cité ayant commercialisé les flacons de parfum (aryballes et alabastres).

Steak haché

Steak haché

Un steak haché est une viande hachée, souvent conditionnée en forme de galette prête à la cuisson. Sans autre indication, il est à base de steak de bœuf (bifteck haché). Suivi d'une mention explicite, il existe du steak haché de volaille (de poulet, de dinde), de porc (d'épaule, de jambon), de veau (pour le veau, la mention steak est interdite, c'est le terme « escalope hachée » qui est employé), d'agneau, de mouton, mais aussi de poisson (de thon, de saumon). Enfin, il existe par analogie du steak haché végétarien (de soja, de tofu).

Détails

Le steak haché est généralement une préparation hachée à base de morceaux de viande de bœuf. Elle se présente souvent comme galette, boulette, hachis… Le risque sanitaire est plus important lorsque la viande est hachée du fait d'une plus grande surface en contact avec l'air, il convient donc de prendre des précautions, la viande doit être hachée au dernier moment, conservée au froid et bien cuite.
Le steak haché industriel contient de la matière grasse, entre 5% et 20% (conformément à la réglementation en France), indiqué sur l'emballage.
Dans le domaine de la restauration rapide (ou fast food, en anglais), on utilise un steak haché à 15 % de gras, la matière grasse est ajoutée à la viande afin d'optimiser les coûts. Les grands groupes de restauration rapide n'ajoutent pas de matière grasse lors de la cuisson au grill

Cuisson

La plupart des steak hachés congelés sous forme de galette présentent une face plate (ou face lisse) et une face avec motif (face striée, face rayée). Il est conseillé de faire cuire la face lisse en premier, puis la face striée ensuite, et d'achever la cuisson sur la face lisse[1]. En termes de sécurité des aliments, une note interministérielle fournit des recommandations relatives à la cuisson de steaks hachés dans le cadre de la prévention des infections à la bactérie Escherichia coli O157:H7 pour les professionnels de la restauration collective[2]. Cette note recommande pour les consommateurs sensibles de cuire « à cœur » les steaks hachés à 65°C. Cela étant, de nombreux pays comme les États-Unis, le Canada, le Royaume-Uni, ou la Belgique, des organisations internationales, l'OMS, et des grands noms de la restauration rapide préconisent une cuisson comprise entre 69 et 71°C. Mais surtout lors de la cuisson, il est important de se munir d'un thermomètre car la couleur du steak haché n'est pas un indicateur fiable de la cuisson[3]. Ces remarques sont valables aussi si le steak haché s'appelle hamburger

French fries

French fries

French fries (North American English, sometimes capitalized[1]), fries,[2] or french-fried potatoes or, in the United Kingdom, Australia, Ireland and New Zealand, chips[3] are thin strips of deep-fried potato. North Americans often refer to any elongated pieces of fried potatoes as fries, while in other parts of the world, long slices of fried potatoes are sometimes called fries to contrast them with the thickly cut strips, which are often referred to as chips especially in the United Kingdom.[4] French fries are known as frites or pommes frites in many parts of Europe, (in Germany, for instance, they are called pommes frites or more commonly pommes), and have names that mean "fried potatoes" or "french potatoes" in others (Icelandic Franskar kartöflur, Finnish Ranskalaiset perunat).

Culinary origin

Belgium

The Belgian journalist Jo Gérard recounts that potatoes were fried in 1680 in the Spanish Netherlands, in the area of "the Meuse valley between Dinant and Liège, Belgium. The poor inhabitants of this region allegedly had the custom of accompanying their meals with small fried fish, but when the river was frozen and they were unable to fish, they cut potatoes lengthwise and fried them in oil to accompany their meals."[13][14][15]
Many Belgians believe that the term "French" was introduced when British or American soldiers arrived in Belgium during World War I, and consequently tasted Belgian fries. They supposedly called them "French", as it was the official language of the Belgian Army at that time.
"Les frites" (French) or "Frieten" (Dutch) became the national snack and a substantial part of several national dishes.

France

In France, fried potatoes are called "pommes de terres frites" , "pommes frites" or more simply (and commonly) "frites".
Eating potatoes was promoted in France by Parmentier, but he did not mention fried potatoes in particular.
Many Americans attribute the dish to France and offer as evidence a notation by U.S. President Thomas Jefferson. "Pommes de terre frites à cru, en petites tranches" ("Potatoes deep-fried while raw, in small cuttings") in a manuscript in Thomas Jefferson's hand (circa 1801-1809) and the recipe almost certainly comes from his French chef, Honoré Julien.[5] In addition, from 1813[16] on, recipes for what can be described as french fries, occur in popular American cookbooks. By the late 1850s, one of these mentions the term "French fried potatoes".[17]

Spain

In Spain, fried potatoes are called "patatas fritas". Another common form in which the potatoes are cut into irregular shapes and seasoned with a spicy tomato sauce, are called "patatas bravas".
Some claim that the dish was invented in Spain, the first European country in which the potato appeared via the New World colonies, and assumes the first appearance to have been as an accompaniment to fish dishes in Galicia,[citation needed] from which it spread to the rest of the country and further to the Spanish Netherlands, which became Belgium more than a century later.
Professor Paul Ilegems, curator of the Friet-museum in Antwerp, Belgium, believes that Saint Teresa of Ávila fried the first chips, referring also to the tradition of frying in Mediterranean cuisine

Health aspects

French fries can contain a large amount of fat (usually saturated) or oils from frying. Some researchers have suggested that the high temperatures used for frying such dishes may have results harmful to health (see acrylamides). In the United States about ¼ of vegetables consumed are prepared as french fries and are proposed to contribute to widespread obesity. Frying french fries in beef tallow, lard, or other animal fats adds saturated fat to the diet. Replacing animal fats with tropical oils such as palm oil simply substitutes one saturated fat for another. Replacing animal fats with partially hydrogenated oil reduces cholesterol but adds trans fat, which has been shown to both raise LDL cholesterol and lower HDL cholesterol. Canola oil could also be used, but beef lard is generally more popular, especially amongst fast food outlets that use communal oil baths. The picture on the right shows French Fries being cooked on a gas stove for fast oil temperature re-gain and better heat control.[27][28][29] Many restaurants now advertise their use of unsaturated oils. Five Guys, for example, advertises their fries are prepared in peanut oil

ธงชาติฝรั่งเศส

ธงชาติฝรั่งเศส มีชื่อเรียกในภาษาฝรั่งเศสว่า "le tricolore" (เลอ ตริโกลอร์ - แปลว่า ธงไตรรงค์ หรือ ธงสามสี) และ "le drapeau bleu-blanc-rouge" (เลอ ดราโป เบลอ บลองค์ รูจ - แปลว่า ธงน้ำเงิน-ขาว-แดง) ธงนี้เป็นธงต้นแบบที่หลายๆ ประเทศนำมาดัดแปลงใช้เป็นธงชาติของตนเอง รวมทั้งธงชาติไทยด้วย ลักษณะของธงเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้ากว้าง 2 ส่วน ยาว 3 ส่วน ประกอบด้วยริ้วธง 3 สี คือ สีน้ำเงิน สีขาว และสีแดง เรียงกันตามแนวตั้ง แต่ละริ้วมีความกว้างเท่ากัน สำหรับธงค้าขายและธงรัฐนาวีฝรั่งเศสนั้นคล้ายกับธงชาติ แต่สัดส่วนความกว้างของริ้วธงแต่ละสีจะเป็น 30:33:37
ธงนี้ถือเป็นสัญลักษณ์ประจำชาติฝรั่งเศส ตามมาตรา 2 แห่งรัฐธรรมนูญสาธารณรัฐฝรั่งเศส พ.ศ. 2501 ส่วนสีธงชาติแบบมาตรฐานนั้น กำหนดขึ้นในสมัยที่นายวาเลรี ยิสการ์ด เดส์แตง แต่เดิมธงนี้มีที่มาจากธงสีแดงและน้ำเงินซึ่งเป็นสีธงประจำกรุงปารีส และธงสีขาว ซึ่งใช้เป็นธงประจำราชวงศ์ฝรั่งเศสและใช้เป็นธงราชนาวีในยุคกลาง มีความหมายถึงความบริสุทธิ์ สถาบันกษัตริย์ฝรั่งเศส และยังหมายถึงประเทศฝรั่งเศสด้วย เมื่อเกิดการปฏิวัติฝรั่งเศส ใน พ.ศ. 2332 ธงสามสี แดง-ขาว-น้ำเงิน ได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของการปฏิวัติที่นิยมแพร่หลายโดยทั่วไป แต่รัฐบาลปฏิวัติฝรั่งเศสได้รับรองธงนี้ให้ใช้เป็นธงชาติจริงเมื่อ พ.ศ. 2337

พิพิธภัณฑ์ลูฟร์

พิพิธภัณฑ์ลูฟร์ กรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส
พิพิธภัณฑ์ลูฟร์ มีชื่อทางการว่า The Grand Louvre เป็นพิพิธภัณฑ์ทางศิลปะที่ตั้งอยู่ในกรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส ที่มีชื่อเสียงที่สุด เก่าแก่ที่สุด และใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งของโลก ซึ่งได้เปิดให้นักท่องเที่ยวได้มีโอกาสเข้าชม ในปี พ.ศ. 2336 (ค.ศ. 1793) พิพิธภัณฑ์แห่งนี้มีประวัติความเป็นมายาวนานตั้งแต่สมัยราชวงศ์คาเปเทียง ซึ่งตัวอาคารเดิมสมัยก่อนได้เคยเป็นพระราชวังหลวง ของราชวงศ์แห่งนี้ ทำให้ในปัจจุบันสถานที่แห่งนี้ได้กลายมาเป็นพิพิธภัณฑ์ ที่จัดแสดงและเก็บรักษาผลงานทางศิลปะที่ทรงคุณค่าระดับโลกเป็นจำนวนมาก เช่น ภาพเขียนโมนาลิซา, The Virgin and Child with St. Anne, Madonna of the Rocks ซึ่งเป็นผลงานของลิโอนาร์โด ดาวินชี หรือภาพ Venus de Milo ของอเล็กซานดรอสแห่ง Antioch เป็นต้น พิพิธภัณฑ์ลูฟร์แห่งนี้ ในปี พ.ศ. 2549 ในสร้างสถิติไว้ว่าเป็นพิพิธภัณฑ์ที่มีผู้มาเยี่ยมชมเป็นจำนวนมากที่สุดถึง 8.3 ล้านคน และนอกจากนี้ยังเป็นสถานที่ที่มีนักท่องเที่ยวมาเยือนมากที่สุดในกรุงปารีส

ฝรั่งเศส ดินแดน แห่งเทศกาล

ฝรั่งเศส ดินแดนแห่งเทศกาล
งานฉลองที่มีสีสันและสนุกสนานตั้งแต่เช้ายันค่ำ จะหมุนเวียนจัดกันไปจัดตามเมืองต่างๆ ทั่วฝรั่งเศส
งานเทศกาลที่จัดกันในปัจจุบันล้วนเป็นมรดกตกทอดสืบต่อกันมาตั้งแต่ครั้งอดีต หมู่บ้านแต่ละแห่งจะต้องมีงานฉลองของตน และในแต่ละเมืองจะต้องมีเทศกาลของดีของเด่นประจำปีไว้สนุกสนานกัน เช่น งานเดินขบวนคนยักษ์ (คนต่อขา) ของทางตอนเหนือของฝรั่งเศส งานคาร์นิวัลเมืองนีซ (Nice) งาน Ferias เมืองนีมส์ (Nîmes) และเมืองอาร์ล (Arles) งานประจำปีเมืองบายอน (Bayonne) หรือเมืองเบซิเยส์ (Béziers) ฯลฯ งานเหล่านี้เป็นที่รวมความสนุกสนานของชาวเมืองซึ่งยินดีต้อนรับนักท่องเที่ยวจากต่างถิ่นให้มาร่วมความบันเทิงด้วยกัน นอกจากงานเทศกาลต่างๆ ในเขตภูมิภาคแล้ว ฝรั่งเศสยังมีงานสำคัญประจำปีระดับชาติอีก 2 งาน ซึ่งทุกเมืองจะเฉลิมฉลองพร้อมๆ กัน งานแรกคืองานวันชาติ 14 กรกฎาคมซึ่งเป็นวันสำคัญที่เปิดตัวด้วยการสวนสนามของทหารเหล่าต่างๆ และจัดขึ้นอย่างใหญ่โตที่ถนนชองส์-เอลิเซ่ส์ (Champs-Elysées) อันเลื่องชื่อของปารีส พอถึงกลางคืนจะมีการจุดดอกไม้ไฟที่สวยงามตระการตา และมีงานเต้นรำที่สนุกสนานแบบฝรั่งเศสแท้ ส่วนตามเมืองใหญ่ๆ มักจัดการแสดงดนตรีกลางแจ้งให้ชมกันโดยไม่ต้องเสียค่าผ่านประตู งานใหญ่งานที่สองคือ เทศกาลดนตรีซึ่งจัดขึ้นทุกวันที่ 21 มิถุนายน เทศกาลนี้เปิดโอกาสให้คนรักดนตรีทั้งมืออาชีพและมือสมัครเล่นได้แสดงความสามารถกันเต็มที่และสุดเหวี่ยงในท้องถนนและทุกหนทุกแห่ง นอกจากนี้ยังมีเทศกาลเพลงคลาสสิค ละคร ละครสัตว์ และอื่นๆ อีกมากมายตลอดทั้งปี เพียงเท่านี้คุณก็คงพอรู้แล้วว่าในฝรั่งเศสความสนุกสนานเพลิดเพลินนั้นไม่มีการเว้นวรรคจริงๆ

สำหรับคนนอนไม่หลับ

ราตรีที่หวานซึ้งหรือค่ำคืนที่เฮฮาเป็นบรรยากาศที่คุณเลือกได้ในสถานบันเทิงที่มีอยู่มากมายหลายแห่ง ถ้าคุณชอบดื่มสังสรรค์กับเพื่อนๆ ในบรรยากาศที่เป็นกันเองแล้วล่ะก็ ตามเมืองใหญ่ๆ ของฝรั่งเศสมีบาร์ซึ่งเปิดเพลงทุกสไตล์ให้เลือกตามรสนิยม ทั้งลาติโน แจ๊ซ ไลท์ มิวสิค เว็บ เทคโน หรือแม้แต่เพลงอาหรับ... และถ้าใครยังไม่เหนื่อยอยากไปเต้นรำต่อ ก็ยังมีสถานบันเทิงขนาดยักษ์ที่เปิดเพลงมันๆ หลายสไตล์โดยดีเจจากทั่วโลก ให้นักดิ้นเท้าไฟได้สะบัดในทุกท่วงท่า ทั้งฮิปฮอป แจ็ซ โซล หรือเพลงแอฟริกัน ส่วนคุณที่ชอบลีลาศแบบหรูหรือบอลรูมแบบเก่าย้อนยุค ก็รับรองว่าไม่มีวันผิดหวัง และเมื่อยามเช้ามาถึงแต่คุณยังมีแรงเที่ยวต่อ ก็ยังมีที่ที่คุณจะได้สนุกส่งท้ายกันอีก

===> หอไอเฟลสัญลักษณ์แห่งเมืองปารีส <===

ตลอดหลายยุคสมัย ผู้คนได้ท้ายทายข้อจำกัดทางสถาปัตยกรรมและวิศวกรรม เพื่อความพยายามที่จะได้ใกล้คิดกับพระเจ้ามากขึ้น มีบางกลุ่มพยายามหาประโยชน์ใช้สอยจากหอคอยในการทำเสาอากาศ ภัตตาคาร แต่สิ่งดึงดูดใจที่แท้จริงกลับมาจากความคิดที่บริสุทธิ์มากกว่านั้น
หอคอยเป็นสิ่งที่แสดงถึงความทะเยอทยานของมนุษย์ และหอคอยที่โลกรักมากที่สุดคือ หอไอเฟล (Eiffel Tower) ณ กรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส เป็นหอคอยที่มีความสูงเสียดฟ้า มีความงามสง่า รูปร่างอ่อนช้อย ซึ่งสะท้อนให้เห็นจิตวิญญาณของฝรั่งเศส หอไอเฟลได้รับการออกแบบและก่อสร้างในปี ค.ศ.1839 มันคือผลงานชิ้นเอกในการ -ฉลองการปฏิวัติฝรั่งเศสอันนองเลือดเมื่อ 100 ปีก่อนหน้า
14 กรกฎาคม ค.ศ.1789 ท่ามกลางความต้องการที่จะปฏิวัติ ชาวปารีสได้เข้าโจมตีชนชั้นสูง บุกยึกคุกบัสติล ซึ่งมีผู้มีความคิดขัดแยงทางการเมืองถูกคุมขังเอาไว้ ผู้รัก-ชาติได้รวมตัวกันเพื่อต่อต้านชนชั้นปกครอง ซึ่งเป็นการสร้างพื้นฐานสำหรับการเคลื่อนไหวประชาธิปไตยยุคใหม่
อีก 1 ศตวรรษหลังการปฏิวัติ ความภาคภูมิใจของฝรั่งเศสถูกบั่นทอนด้วย ความพ่ายแพ้ของกองทัพต่อเยอรมัน ในปี 1870 และก็ ความคิดที่จะจัดงานแสดงสินค้านานาชาติ จึงเป็นหนทางอันยิ่งใหญ่เพื่อลืมความปวดร้าว และ เพื่อแสดงความยิ่งใหญ่ ความร่ำรวยของประเทศ จึงจำเป็นที่ต้องมีผลงานศิลปะชิ้นเอกที่อวดแก่ฝูงชน และจากความสำเร็จในยุคอุตสาหกรรมจึงนำเสนอความสำเร็จทางวิศวกรรม นั่นคือ หอคอย
หอคอยเหมือนเป็นสิ่งที่ชาญฉลาดทางเทคโนโลยี ในอดีตไม่เคยมีใครสร้างหอคอยที่สูงกว่า 1,000 ฟุต หลายคนพยายามลอง แม้กระทั่งในสหรัฐอเมริกาก็มีการออกแบบไว้อยู่หลายแบบ แต่ก็ไม่เคยสร้างจริงขึ้นมา ฝรั่งเศสได้จัดการประกวดเพื่อออกแบบหอคอย แบบแรกถูกเสนอโดย เวอร์ริส คล็อกลิน ซึ่งเป็นหนึ่งในคณะวิศวกรของ กุสตาฟ ไอ-เฟล (Gustave Eiffel)
กุสตาฟ ไอเฟล เป็นทั้งสถาปนิกและวิศวกรชั้นนำของฝรั่งเศส ชื่อเสียงของเขาเกิดจาก การออกแบบสะพานที่เต็มไปด้วยจินตนาการ เขาค้นคว้าเกี่ยวกับแนวคิดในการออกแบบด้วยโครงสร้างโลหะ การที่มี กุสตาฟ ไอเฟล เข้ามาร่วมงาน จึงเป็นเครื่องรับประกันในเรื่องเงินทุนสนับสนุน และความสำเร็จของงาน วิศวกรหนุ่มของ กุสตาฟ ไอเฟล 2 คน คือ เวอร์ริส คล็อกลิน และ เอมิล นูลจิเย เริ่มแนวคิดในการสร้างหอคอยสูง 300 เมตร สำหรับงานแสดงสินค้าในปี ค.ศ.1890 ในปารีสเขาเริ่มร่างแบบโครงสร้างของหอ-คอยอย่างคร่าวๆ และขอให้สถาปนิกชื่อ สตีเฟน สเตาว์เธอร์ ออกแบบส่วนตกแต่งเพื่อเติม ซึ่งมีลักษณะเป็นช่อดอกไม้ โค้ง และมีปติมากรรมเล็กๆ น้อยๆ โดยมีแรงบันดาลใจมาจากแนวคิดทางสถาปัตยกรรมฝรั่งเศส ในปี ค.ศ.1887 ว่า สามารถสัมผัสกับท้องฟ้าในระดับที่เป็นไปไม่ได้ คือ 1,000 ฟุต
กุสตาฟ ไอเฟล ได้เห็นแบบแปลนและอนุมัติ เขาได้สนใจแนวคิดเกี่ยวกับหอคอยนี้ และได้ออกแบบส่วนตกแต่งเพิ่มเติมที่เกี่ยวข้องกับตัวเขาเข้าไปด้วย การมีชื่อ กุสตาฟ ไอเฟล อยู่ในโครงการ ทุกคนรู้ผลลัพธ์ของการแข่งขันนี้ การมีสายสัมพันธ์ทางการเมืองและสังคมของกุสตาฟ ไอเฟล ทำให้มีความพร้อมที่จะผลักดันให้โครงการผ่านหน่วยงานปกครองของปารีสได้อย่างรวดเร็ว และทำให้โครงการจากแบบแปลนสำเร็จเป็นจริงได้ หอคอยซึ่งออกแบบจากความก้าวหน้าในยุคอุตสาหกรรม เป็น งานที่มีความท้าทายทางวิศวกรรม และ กุสตาฟ ไอเฟล จะได้แสดงให้เห็นถึงความความคิดสร้างสรรค์ของเขาที่เคยใช้ในการออกแบบมาแล้ว
28 กุมภาพันธ์ ค.ศ.1887 กุสตาฟ ไอเฟล ได้เชิญแขกมากมายมาเป็นพยานในการก่อสร้าง เขาอายุ 53 ปี และหอคอยจะเป็นความสำเร็จที่สมบูรณ์แบบของเขา ในขณะที่พิธีการเริ่มขึ้น วิศวกร 50 คนต้องช่วยกันร่างแบบ จำนวน 5,300 แผ่นสำหรับคนงาน 132 คน ใช้ในพื้นที่ก่อสร้าง ต้องใช้เวลา 4 เดือน ในการทำฐานรากสำหรับขาของหอ-คอย เสา 2 ต้น ถูกติดตั้งบนฐานคอนกรีตหนา 6 ฟุตครึ่ง ที่ความลึก 23 ฟุตจากระดับดิน และมีขา 2 ข้างที่ใกล้กับแม่น้ำแซนมาก จึงต้องใช้เขื่อนโลหะกันน้ำ ป้องกันในขณะที่ทำการเทคอนกรีตบนพื้นที่อยู่ต่ำกว่าระดับน้ำ

เรื่อง ของช็อคโกเเลต

ช็อคโกแลต หวานๆ ขมๆ ผสมทั้งประโยชน์-โทษ

"ช็อคโกแลต" ของหวานยอดนิยมตลอดปีไม่มีตกยุค โดยเฉพาะเทศกาลแห่งความสุขทั้งคริสต์มาส ปีใหม่ หรือวาเลนไทน์ ใครๆ ต่างก็นิยมลิ้มรสหอมละมุนหวานละไมของช็อคโกแลตเป็นการใหญ่ แม้ความขมของโกโก้ที่ซ่อนอยู่ในความหวานของช็อคโกแล็ตมีสารสำคัญที่เป็นประโยชน์ต่อร่างกายของเราอยู่ไม่น้อย แต่หากบริโภคอย่างไม่บันยะบันยังส่งผลร้ายให้ร่างกายก็เป็นได้ เทศกาลแห่งความสุขเริ่มขึ้นทีไร สารพัด "ช็อคโกแลต" ต้องเข้าไปมีเอี่ยวด้วยทุกที แต่เพราะความหวานจับจิตของน้ำตาลและความมันเนยของนมที่ผสมผสานกับโกโก้ ทำให้หลายคนพรั่นพรึงกับโรคอ้วนมากกว่าจะนึกถึงคุณประโยชน์อื่นที่ซุกซ่อนอยู่ในช็อคโกแลต ซึ่งนักวิทยาหลายสำนักที่สนใจค้นหาความลับของช็อคโกแลตก็พบว่าในขนมหวานสีน้ำตาลดำชนิดนี้มีคุณค่านานาแฝงอยู่ในความอร่อยสุดลึกล้ำ เมล็ดโกโก้ (cacao) เป็นส่วนประกอบหลักที่ถูกปรุงแต่งด้วยนม น้ำตาล และส่วนผสมอื่นๆ เพื่อเพิ่มความหลากหลายในรสชาติให้กับนานาช็อคโกแลต แต่ที่รู้จักกันดีก็มีช็อคโกแลตนม (milk chocolate) หวานมันกลมกล่อม, ช็อคโกแลตดำ (dark chocolate) เข้มเต็มรสชาติโกโก้ และ ช็อคโกแลตขาว (white chocolate) ที่มีแต่โกโก้บัตเตอร์ (cocoa butter) หรือไขมันโกโก้ แต่ไม่มีเนื้อโกโก้ (cocoa solids) นอกจากรสชาติหอมหวานชวนลิ้มลองแล้ว ช็อคโกแลตยังมีเสน่ดึงดูดเหล่านักวิจัยให้ค้นหาความลับที่ซ่อนอยู่ภายใต้ความอร่อยนี้มานานนับพันปี ฟลาโวนอยด์ (flavonoid) สารต้านอนุมูลอิสระที่มีอยู่มากมายในเมล็ดโกโก้ เป็นยาวิเศษขนานหนึ่งที่ทำให้คนที่กินช็อคโกแลตอยู่ห่างไกลจากโรคหัวใจและมะเร็งได้ ซึ่งศาสตราจารย์โรเจอร์ คอร์เดอร์ (Roger Corder) นักวิทยาศาสตร์การอาหาร มหาวิทยาลัยลอนดอน อังกฤษ วิจัยแล้วพบว่าในช็อคโกแลตดำมีสารโกโก้ฟาโวนอยด์ (cocoa flavonoids) สูงกว่าช็อคโกแลตอื่นๆ สารโกโก้ฟาโวนอยด์ช่วยส่งเสริมระบบไหลเวียนโลหิต เสริมสร้างเซลล์เม็ดเลือดให้ยืดหยุ่นและแข็งแรง ป้องกันไม่ให้เลือดจับตัวกันเป็นลิ่ม ช่วยลดความเสี่ยงต่อโรคเส้นเลือดในสมองอุดตัน ความดันโลหิตสูง และหัวใจวาย นอกจากนี้ในช็อคโกแลตยังอุดมด้วยกรดอะมิโนทริปโตแฟน (tryptophan) ซึ่งใครก็ตามที่กินช็อคโกแลตเข้าไป ทริปโตแฟนจะไปกระตุ้นให้สมองหลั่งสารแห่งความสุข "เซโรโทนิน" (serotonin) ออกมาละลายความตึงเครียดให้มลายหายไปและแทนที่ด้วยความรู้สึกสุขสดชื่น งานวิจัยของศาสตราจารย์คาร์ล คีน (Prof. Carl Keen) และคณะจากมหาวิทยาลัยแห่งรัฐแคลิฟอร์เนียในเมืองดาวิส (University of California at Davis) สหรัฐฯ ทดลองให้อาสามัคร 30 คน ดื่มเครื่องดื่มทุกชนิด ได้แก่ น้ำ, โก้โก้ และเครื่องดื่มที่มีคาเฟอีน โดยดื่มครั้งละ 1 ชนิด ในช่วงเวลาต่างกันตามที่กำหนด และต้องเจาะเลือดออกมาตรวจทุกครั้งทั้งก่อนและหลังดื่ม พบว่าทุกครั้งหลังจากดื่มโกโก้ เกร็ดเลือด (Platelet) ของอาสาสมัครทุกคนจับตัวกันเป็นกลุ่มเป็นก้อนน้อยกว่าเมื่อดื่มน้ำเปล่าหรือเครื่องดื่มคาเฟอีนชนิดอื่น แสดงว่าโกโก้สามารถป้องกันไม่ให้เลือดจับตัวกันเป็นลิ่มจนทำให้เส้นเลือดตีบตัน จึงช่วยลดภาวะเส้นเลือดอุดตันและสดความเสี่ยงหัวใจวายกระทันหันได้ ส่วน ดร.ไบรอัน เราเดนบุช (Dr. Bryan Raudenbush) จากมหาวิทยาลัยวีลลิง เยซูอิต (Wheeling Jesuit University) เวสต์ เวอร์จิเนีย สหรัฐฯ เปิดเผยความลับของช็อคโกแลตว่าเป็นแหล่งของสารกระตุ้นให้ร่างกายรู้สึกสดชื่นกระปรี้กระเปร่าทุกครั้งที่กินชอคโกแลตเข้าไป เช่น ทีโอโบรมีน (theobromine), ฟีนีไทลามีน (phenethylamine) และคาเฟอีน (caffeine) ดร.เราเดนบุช ทดลองใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์วัดการสั่งงานของสมองและทดสอบปฏิกิริยาต่างๆ ของอาสาสมัครที่กินช็อคโกแลตดำ, ช็อคโกแลตนม เปรียบเทียบกับกลุ่มที่ไม่ได้กินอะไรเลย ก็พบว่ากลุ่มที่กินช็อคโกแลตมีปฏิกิริยาตอบสนองดีกว่า โดยเฉพาะกลุ่มที่กินช็อคโกแลตนมจะตอบสนองในส่วนของความจำได้ดีกว่ากลุ่มอื่น นี่เป็นเพียงส่วนเสี้ยวของงานวิจัยมากมายที่นักวิทยาศาสตร์ศึกษาเกี่ยวกับคุณประโยชน์ของช็อคโกแลต และคงทำให้หลายคนที่พิศมัยในความหอมหวานของช็อคโกแลตรู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาทันทีเมื่อรู้ว่าขนมหวานสุดโปรดปรานนี้ไม่ได้มีดีแค่ความอร่อยอย่างเดียว แต่ยังมากคุณค่าของสารสำคัญที่มีประโยนช์ต่อร่างกายและป้องกันโรคภัยหลากชนิด

แต่ช้าก่อน! อย่าเพิ่งด่วนดีใจจนโหมกินช็อคโกแลตต่างข้าวเด็ดขาด เพราะช็อคโกแลตที่จำหน่ายอยู่ทั่วไปไม่ว่าจะถูกหรือแพง ล้วนมีไขมันและน้ำตาลเป็นตัวชูโรงร่วมกันกับโกโก้ ซึ่งหากบริโภคอย่างไม่มีขีดจำกัด มีหวังประโยชน์ของช็อคโกแลตคงจะถูกแปรเปลี่ยนไปเป็นโทษเสียมากกว่า เพราะไขมันและน้ำตาลที่ช่วยเพิ่มความอร่อยในช็อคโกแลตอาจกลายเป็นส่วนเกินเมื่อเข้ามาอยู่ในร่างกายของเราดังที่ทราบกันดีว่าจะทำให้เกิดโรคต่างๆ ตามมามากมาย
ทั้งนี้ ทีมนักวิจัยในสวิตเซอร์แลนด์ก็ได้ทดลองให้กลุ่มบุคคลที่แข็งแรงแต่สูบบุหรี่กินช็อคโกแลตต่างชนิดกันเป็นประจำทุกวัน วันละ 40 กรัม ติดต่อกันในระยะเวลาที่กำหนด และควบคุมไม่ให้ได้รับสารต้านอนุมูลอิสระจากแหล่งอาหารอื่นๆเลย กลุ่มบุคคลเหล่านี้ล้วนเสี่ยงต่อโรคหัวใจและเส้นเลือดอุดตัน แต่ภายหลังการทดลองทีมวิจัยพบว่ากลุ่มที่กินช็อคโกแลตดำ ซึ่งมีเนื้อโกโก้อยู่ 74% มีระบบไหลเวียนโลหิตดีขึ้นและดีกว่ากลุ่มอื่นๆ ส่วนกลุ่มที่กินช็อคโกแลตขาวกลับไม่มีผลอันใดเลย พวกเขาจึงสรุปว่า กินช็อคโกแลตดำวันละนิดช่วยให้จิตผ่องใสและห่างไกลจากโรคภัยได้ ดังนั้น หากจะกินช็อคโกแลตแล้วให้ได้ประโยชน์มากกว่าโทษ ก็ควรจะเลือกช็อคโกแลตที่มีส่วนผสมของไขมันและน้ำตาลต่ำแต่มีปริมาณโกโก้สูง นัยหนึ่งก็หมายถึง "ช็อคโกแลตดำ" นั่นเอง ซึ่งปริมาณโกโก้มากกว่าเป็นเครื่องการันตีว่าจะมีสารอาหารที่เป็นประโยชน์มากกว่าด้วย โดยเฉพาะฟลาโวนอยด์ที่มีบทบาทสำคัญในการต้านอนุมูลอิสระ ช่วยลดความเสี่ยงต่อเส้นเลือดหัวใจอุดตัน ถ้ากินช็อคโกแลตดำวันละ 100 กรัม เป็นประจำทุกวัน จะช่วยกระตุ้นการไหลเวียนของเลือดและป้องกันภาวะความดันโลหิตสูงได้ แต่หากเป็นช็อคโกแลตนม ช็อคโกแลตขาว หรือเครื่องดื่มช็อคโกแลตดำแต่มีส่วนผสมของนมอยู่ด้วย จะมีประโยชน์ต่อสุขภาพลดน้อยลงตามส่วนผสมของโกโก้ที่ลดลงหรือนมและน้ำตาลที่เพิ่มมากขึ้น นอกจากนี้ผงโกโก้ที่ผ่านกระบวนการผลิตด้วยอัลคาไล (alkali) สารฟลาโวนอยด์ส่วนใหญ่ก็จะถูกทำลายไปด้วย แม้ว่าในช็อคโกแลตจะอุดมไปด้วยไขมัน แต่ 2 ใน 3 ของไขมันที่มีอยู่ในช็อคโกแลตเป็นไขมันอิ่มตัวที่เรียกว่า สเตียริก (stearic acid) และไขมันไม่อิ่มตัวหนึ่งตำแหน่งชนิดโอเลอิก (oleic acid) ซึ่งสเตียริกนี้จะไม่ไปช่วยเพิ่มปริมาณคอเลสเตอรอลชนิดเลว (LDL cholesterol) ในกระแสเลือด ฉะนั้นจึงหมดห่วงไปได้อีกเปราะหนึ่ง แต่ก็อย่าลืมว่ายังมีไขมันอีก 1 ส่วนที่อาจไม่เป็นผลดีกับร่างกาย ดังนั้นเมื่อกินช็อคโกแลตแล้วก็ต้องกินอาหารอื่นที่มีประโยชน์ สามารถลดการสะสมของไขมันแกำลังกายเป็นประจำจะช่วยส่งเสริมกันให้ห่างไกลโรคภัยไข้เจ็บได้เป็นอย่างดีละคอเลสเตอรอลชนิดที่ไม่ดีได้ รวมทั้งออก

Paris

...ขนมเมดอินฝรั่งเศส...

สุดแสนจะน่ากิน โอชาหาใดเปรียบ
จนวาวทนไม่ไหวต้องลัดคิวลูฟวร์เอามาให้ได้ชมกันก่อน
ตอนแรกกะว่าจะแค่หารูปประกอบขนม
ที่น้ำตาลสอนเลมอนทำในเรื่องแต่ไปๆมาๆ
ขนมฝรั่งเศสมันยั่วตายั่วใจเกินทนอ่าจ้า
เลยทนไม่ไหวต้องเอามาเผยแพร่ต่อสาธารณะชนให้ได้รับชม
อ๊ะๆ ขอเตือนไว้สักนิดนะคะ ใครที่ดูแล้วระวังจะต้องไปเปิดตู้เย็น
หาขนมมาทานเป็นการด่วนหรือไม่ก็
อาจจะแอนตี้เบเกอรี่เมืองไทยไปเลยก็ได้แบบว่า
ทำไมมันไม่มีแบบนี้มั่งว้า!(555+เอามาจากประสบการณ์ตัวเองทั้งนั้น)
พูดไปเดี๋ยวก็หาว่าวาวโม้ เชิญสัมผัสด้วยสายตาของท่านๆเองเลยดีกว่า
ประเดิมที่เซตขนมชิ้นพอดีคำ
น่าทานไหมคะ^0^

พายสตอเบอรี่

ตามมาติดๆด้วยช็อคโกแล็ตเค้ก

อันนี้น่าจะเป็นของชอบสำหรับใครหลายๆคนในเวลาอากาศมันร้อนๆ
ใช่แล้วค่ะวาวหมายถึง
ไอศครีม(สุดโปรด)นั่นเอง
ที่ฝรั่งเศสเนี่ยเค้าจะเรียกไอศครีมว่า
glaceนะคะ แล้วคนที่นี่ก็นิยมทานไอศครีมโฮมเมด
ตามสูตรของเชฟแต่ล่ะร้านเจ้าค่ะ
ไม่มีมาเป็นสเวนเซ่น บัสกิ้น ร็อบบิ้นแบบบ้านเราหรอก

Paris

หอไอเฟล (อังกฤษ: Eiffel Tower, ฝรั่งเศส: Tour Eiffel) หอคอยโครงสร้างเหล็ก ที่Champ de Mars บริเวณแม่น้ำแซน ในเมืองปารีส ประเทศฝรั่งเศส สถานที่และสัญลักษณ์ที่สำคัญแห่งหนึ่งของฝรั่งเศส ก่อสร้างในปี พ.ศ. 2432 (ค.ศ. 1889) โดย กุสตาฟ ไอเฟล ผู้ออกแบบคนเดียวกับเทพีเสรีภาพ เพื่อเป็นสัญลักษณ์การจัดงานแสดงสินค้าโลกในปี 1889 (พ.ศ. 2413) ฉลองครบรอบ 100 ปีแห่งการปฏิวัติอุตสาหกรรม หอไอเฟลทำขึ้นจากโลหะ 15,000 ชิ้น หนักถึง 7,000 ตัน ยึดต่อด้วยน๊อต 2,500,000 ตัว สีทาทั้งหมด 35 ตัน สูง 1,050 ฟุต สิ้นเงินค่าก่อสร้าง 7,799,401 ฟรังก์ แรกๆที่หอไอฟสร้างเสร็จ หอไอเฟลได้รับการประณามโดยทั่วไปว่าเป็นไอเดียที่ประหลาดและไม่เข้าท่า หอคอยไอเฟลได้ชื่อว่าเป็นสิ่งก่อสร้างที่สูงที่สุดในช่วงเวลา พ.ศ. 2432 - 2473 ในปัจจุบัน หอคอยไอเฟลมีนักท่องเที่ยวเยี่ยมชมประมาณ 5.5 ล้านคนต่อปี นับเป็นหนึ่งในเจ็ดสิ่งมหัศจรรย์ของโลกยุคใหม่การอ่านออกเสียงในภาษาฝรั่งเศสคือ /ɛ'fɛl/ อ่านเหมือนคำว่า "a-fell" และสำหรับคำในภาษาอังกฤษคือ /'aɪfəl/ อ่านเหมือนคำว่า "eye-full"